In Nederland zijn er steeds minder mantelzorgers in relatie tot hulpbehoevenden. Ook het aantal opvangplaatsen voor ouderen die eigenlijk niet meer thuis kunnen wonen, wordt kleiner. Hierdoor wordt het moment van opname in een zorginstelling steeds verder opgeschoven, wat leidt tot steeds grotere problemen voor ouderen, mantelzorgers en thuiszorgmedewerkers. Hoe kan technologie een rol spelen in het verlichten van de enorme druk op de thuiszorg?
Een systeem uitdaging
De problematiek in de thuiszorg is complex en vindt plaats in een groot maatschappelijk speelveld. Verschillende in elkaar grijpende bewegingen maken de positie van de thuiszorg steeds nijpender.
Zo is de afname van zorginstellingen een gevolg van regeringsbeleid dat al jaren geleden ingezet is als antwoord om de zorg betaalbaar te houden.
De gewenste participatiemaatschappij mobiliseert familie en vrienden om te ondersteunen wanneer zorg niet vanzelfsprekend is. Dit heeft grote impact op de levens van deze mantelzorgers. Bovendien worden we allemaal ouder waardoor er steeds minder mensen beschikbaar zijn om de groeiende groep ouderen te ondersteunen.
Ook zijn er steeds minder woningen beschikbaar voor ouderen met zorgbehoeften, zijn de incentives om deze te bouwen laag en blijven ouderen langer in hun huis zitten. Dit levert een bijkomstig probleem voor de doorstroom in de woningmarkt.
De realiteit is dat de zorgbehoefte de komende jaren alleen maar zal toenemen en dat we als maatschappij hier oplossingen voor moeten verzinnen. Meer geld, meer mensen en meer plekken komen niet vanzelf, dus we zullen ook slimmer en efficiënter moeten leren omgaan met wat we hebben.
De zorg staat niet stil
Er is sprake van een enorme technologische vooruitgang binnen het zorgdomein. Ontwikkelingen als zorgrobots, slimme medicijndispensers, valpreventiemiddelen, apparaten die je kunnen helpen met aankleden en allerlei andere innovaties volgen elkaar steeds sneller op.
Die oplossingen komen van verschillende aanbieders en er wordt op lokaal gebied veel gepilot. Het nadeel van lokale testen met individuele oplossingen is dat deze projecten maar weinig worden opgeschaald.
Een andere uitdaging is dat de adoptie van de technologie onder zorgmedewerkers laag is. Zij ervaren veel tijdsdruk bij hun zorgtaken en hebben een hoge administratieve last. Daarom is er beperkte ruimte om nieuwe dingen uit te proberen. De combinatie van een lage adoptie en grote versnippering maakt het lastig om de juiste technologische ontwikkeling te verwerken in een structurele vorm van ondersteuning. En dat ook nog eens custom‑made voor elk geval.
Hoe kom je bij impact op schaal?
De lastige vragen zijn het leukste om te beantwoorden. Om op grote schaal impact te maken zal je de verschillende partijen uit het ecosysteem samen moeten brengen. De technologiepartners, zorgverzekeraars, zorgleveranciers, mantelzorgers en de cliënten hebben allemaal een rol te spelen.
Dat begint bij het begrijpen van ieders behoefte: de zorgmedewerkers willen goede zorg leveren, willen nuttig werk doen en geen robots zijn die taken herhalen en administratie bijhouden. De cliënt wil goede zorg, wil regie ervaren en zich geholpen voelen. De verzekeraar wil dat de zorg goed geleverd, betaalbaar en voorspelbaar is. De technologiepartners willen hun diensten kunnen leveren, doorontwikkelen en steeds beter worden in wat ze doen.
Behoeftes, technologie en financiering moeten samenkomen. Dit begint met het ontwikkelen van een toekomstbeeld waarin we krijgen wat we willen. Deze toekomst, deze “blueprint” van een gewenst systeem moet het startpunt zijn. Pas als dat er is kunnen we terugredeneren naar wat er nu moet gebeuren om bij de gewenste eindsituatie te komen.
Dit is geen makkelijk werk en het is ook geen oplossing die je morgen implementeert. Maar als de uitdagingen systemisch zijn, moet het systeem onder de loep worden genomen. Wanneer je vanuit ambitie het systeem opnieuw ontwikkelt, kan je bepalen wat er nu moet veranderen. En dat is dan wel weer makkelijker.
Ons netwerk is gespecialiseerd in het ontwikkelen van impactvolle oplossingen. Zo ontwierpen we het aanvraagproces voor langdurige zorg voor Zorgkantoren opnieuw omdat jaren van regels, systemen en operationele processen het tot een veel te complex en tijdrovend monster had gemaakt. We verkortten het aanvraagproces van 40 naar 7 dagen.
Wil je meer informatie over ons werk of heb je een uitdaging waar je eens samen naar wilt kijken? Neem contact op met Roderick Martens.